Język C++

Aplikacje

Aplikacja 1

#include <iostream>

using namespace std;

int main()
{
setlocale(LC_ALL, „Polish” );
cout << „Witaj Świecie!” << endl;
return 0;
}

Aplikacja 2

#include <iostream>

using namespace std;
int a,b ;

int main()
{
setlocale(LC_ALL, „Polish”);
cout<< „Program sumujący liczby a i b” <<endl;
cout<< „—————————-” << endl;
cout<< „Podaj liczbę a; „;
cin>>a;
cout<< „Podaj liczbę b: „;
cin>>b;
cout<< „Wynik dodawania a+b to: „;
cout<< a+b;
//program który wyświetla komunikat Witaj Świecie
//cout << „Witaj Świecie!” <<endl;
return 0;
}

Aplikacja 3

#include <iostream>

using namespace std;
int main()
{

cout << „XX……XX” << endl;
cout << „X……..X” <<endl;
cout << „X.XXXXXX.X” <<endl;
cout << „X.XXXXXX.X” << endl;
cout << „X.XXXXXX.X”<< endl;
cout << „X.XXXXXX.X” << endl;
cout << „X.XXXXXX.X”<<endl;
cout << „X.XXXXXX.X”<< endl;
cout << „X……..X” << endl;
cout << „XX……XX”<< endl;
return 0;
}

Aplikacja 4

#include <iostream>
#include <Windows.h>

using namespace std;
int main()
{
HANDLE hOut;
hOut = GetStdHandle (STD_OUTPUT_HANDLE);

SetConsoleTextAttribute ( hOut, FOREGROUND_BLUE);
setlocale (LC_ALL, „”);
cout << „XX……XX” << endl;
SetConsoleTextAttribute(hOut, FOREGROUND_GREEN);
cout << „X……..X” <<endl;
SetConsoleTextAttribute( hOut, FOREGROUND_RED);
cout << „X.XXXXXX.X” <<endl;
SetConsoleTextAttribute(hOut, FOREGROUND_GREEN);
cout << „X.XXXXXX.X” << endl;
SetConsoleTextAttribute ( hOut, FOREGROUND_BLUE);
cout << „X.XXXXXX.X”<< endl;
SetConsoleTextAttribute(hOut, FOREGROUND_GREEN);
cout << „X.XXXXXX.X” << endl;
SetConsoleTextAttribute(hOut, FOREGROUND_RED);
cout << „X.XXXXXX.X”<<endl;
SetConsoleTextAttribute(hOut, FOREGROUND_GREEN);
cout << „X.XXXXXX.X”<< endl;
SetConsoleTextAttribute(hOut, FOREGROUND_BLUE);
cout << „X……..X” << endl;
SetConsoleTextAttribute( hOut, FOREGROUND_RED);
cout << „XX……XX”<< endl;
return 0;

}

Funkcje języka C++

Funkcje to fragmenty programu, którym nadano nazwę. Koncepcja funkcji umożliwia wywołanie jej poprzez podanie nazwy oraz argumentów (jeśli występują). Każda funkcja posiada trzy własności: posiada nazwę, zwraca dane i posiada dowolną ilość argumentów.

Aby wywołać taką funkcję należy:

• podać definicję funkcji czyli jak funkcja jest budowana, jakie przyjmuje argumenty
• podać prototyp funkcji czyli nazwę z zestawem argumentów, poprzedzonych typem danych
• wywołać funkcję.

Wyróżniamy dwa typy funkcji : zwracające treści i niezwracające treści.

Dyrektywy

Dyrektywy to procesy, które wykonuje kompilator zanim zacznie tworzyć kod programu. Wszystkie dyrektywy rozpoczynają się od znaku #.

1. #include to jedna z podstawowych dyrektyw, która informuje o dołączeniu do kodu źródłowego pliku z rozszerzeniem .cpp i .h
2. #define jest stosowana do tworzenia stałych oraz makr. Po zdefiniowaniu makra kompilator może zastąpić ciąg tokenu dla każdego identyfikatora, który występuje w pliku źródłowym.
3. #undef sprawia, że definicja procesora identyfikatora zostanie zapomniana . Dyrektywa ta jest zazwyczaj stosowana z dyrektywą #define
4. #import pozwala na odwołanie do elementów w innej przestrzeni bez podawania pełnej nazwy
5. #line dyrektywa, która ustawia wartość dla wiersza, który następuje bezpośrednio po dyrektywie w pliku źródłowym
6. #error wskazuje błąd kompilacji z podanym komunikatem, zawiera parametr token-String 

Estetyka kodu

W języku C++ wygląd kodu ma bardzo małe znaczenie. Najważniejsze jest, aby był on napisany poprawnie. Należy pamiętać, że wszelkie białe znaki czyli spacje, wcięcia za pomocą tabulatorów zostaną pominięte. Polecenia w języku C++ muszą być napisane małymi literami. Każda instrukcja musi być zakończona średnikiem ;.

To od nas zależy w jaki sposób napiszemy kod. Wiadome jest, że łatwiej odczytać kod zapisany w ten sposób :

cout<<„Język programowania C++”<<endl;

cout<<Najważniejsze informacje<<endl<<endl;

niż:

cout<<„Język programowania C++”<endl<<„Najważniejsze informacje”<<endl<<endl;

Składnia C++

Składnia programowania opisuje dostępne symbole i zasady ich łączenia w większe struktury.

Podstawowymi szablonami programu c++ są :

#include<…>

#include <…>

using namespace std;

main()

{kod programu

system („pause”);

return 0 ; }

Wiersze #include<…> to dyrektywy procesora, które zawierają specjalne instrukcje dla kompilatora lub przydatne funkcje np #include<cmath>. Using namespace std nakazuje użycia standardowej przestrzeni nazw std. Main() to funkcja, wewnątrz której tworzymy kod programu. Na końcu umieszczamy system („pause”), który zatrzymuje wykonanie programu do momentu naciśnięcia jakiegoś klawisza. Return 0; kończy kompilacje.

Jak utworzyć język C++?

Do tworzenia języka C++ musimy zainstalować aplikację, która zawiera edytor i kompilator języka C++ np: Code Blocks,  Visual Studio, VIM+, Dev-C++.

Program w języku C++ składa się z dyrektyw czyli poleceń procesora oraz funkcji głównej.  Podstawą jest wstąpienie funkcji main, która rozpoczyna tworzenie. Funkcja ta musi być poprzedzona słowem int. Blok programu wyznaczają nawiasy klamrowe {}, komentarze umieszczamy po znakach //.

Tworzenie krok po kroku :

1. Napisanie kodu źródłowego w edytorze.
2. Zapisanie kodu w pliku ( zazwyczaj z rozszerzeniem cpp)
3. Kompilowanie programu- jeśli kompilacja przebiegnie pomyślnie, zostanie utworzony plik z rozszerzeniem exe.
4. Uruchomienie skompilowanego programu.
5. Poprawa ewentualnych błędów.

Ważne, aby polecenia były zapisywane w odpowiedniej kolejności. Każda instrukcja musi być zakończona średnikiem.

Czym jest język C++ i do czego jest najczęściej wykorzystywany ?

Język C++ to jeden z najpopularniejszych języków kompilowanych, co oznacza, że pracuje bardzo szybko .

Wywodzi się z języka C i został zaprogramowany przez duńskiego informatyka Bjarne Stroustrup. Zastosowanie języka diametralnie zmieniło się na przestrzeni lat i wymaga ciągłych ulepszeń. Język ten znacznie ułatwia pracę programistom, poprawia efektywność, elastyczność i jakość w projektach każdego rodzaju. Język C++ jest szeroko stosowany w systemach finansowych, do tworzenia gier i obliczeń naukowych.  Głównymi wzorcami było, aby język był prosty, wydajny i bezpieczny dla typów. W C++ podstawowe typy, operatory i wyrażenia są takie, z którymi sprzęt komputerowy ma bezpośrednio do czynienia czyli liczby, znaki i adresy.

Żaden język programowania nie jest doskonały, jednak wystarczy, aby tworzyć genialne systemy. Język C++ został stworzony z myślą o wyrażaniu różnorodnych pomysłów, zamiast na wyidealizowaniu języka do jednego zadania.

Do tworzenia kodu C++ wykorzystywaliśmy: Code::Blocks – wieloplatformowe, zintegrowane środowisko programistyczne (IDE) na licencji GNU, oparte na projekcie Scintilla. Wspiera języki C, C++ oraz Fortran (od wersji 13.12)

Witaj !

Witaj na mojej stronie !

Przekażę Ci informację na temat języka programowania C++.

W porównaniu do języka C, język C ++ został zmieniony i wzbogacony o kilka dodatkowych rozszerzeń. Jest on językiem kompilowanym , co w praktyce oznacza sprawne i szybkie działanie. Narzędzia potrzebne do programowania w C++ to kompilator, linker, preprocesor.