Język C++

Dyrektywy

Dyrektywy to procesy, które wykonuje kompilator zanim zacznie tworzyć kod programu. Wszystkie dyrektywy rozpoczynają się od znaku #.

1. #include to jedna z podstawowych dyrektyw, która informuje o dołączeniu do kodu źródłowego pliku z rozszerzeniem .cpp i .h
2. #define jest stosowana do tworzenia stałych oraz makr. Po zdefiniowaniu makra kompilator może zastąpić ciąg tokenu dla każdego identyfikatora, który występuje w pliku źródłowym.
3. #undef sprawia, że definicja procesora identyfikatora zostanie zapomniana . Dyrektywa ta jest zazwyczaj stosowana z dyrektywą #define
4. #import pozwala na odwołanie do elementów w innej przestrzeni bez podawania pełnej nazwy
5. #line dyrektywa, która ustawia wartość dla wiersza, który następuje bezpośrednio po dyrektywie w pliku źródłowym
6. #error wskazuje błąd kompilacji z podanym komunikatem, zawiera parametr token-String 

Estetyka kodu

W języku C++ wygląd kodu ma bardzo małe znaczenie. Najważniejsze jest, aby był on napisany poprawnie. Należy pamiętać, że wszelkie białe znaki czyli spacje, wcięcia za pomocą tabulatorów zostaną pominięte. Polecenia w języku C++ muszą być napisane małymi literami. Każda instrukcja musi być zakończona średnikiem ;.

To od nas zależy w jaki sposób napiszemy kod. Wiadome jest, że łatwiej odczytać kod zapisany w ten sposób :

cout<<„Język programowania C++”<<endl;

cout<<Najważniejsze informacje<<endl<<endl;

niż:

cout<<„Język programowania C++”<endl<<„Najważniejsze informacje”<<endl<<endl;

Składnia C++

Składnia programowania opisuje dostępne symbole i zasady ich łączenia w większe struktury.

Podstawowymi szablonami programu c++ są :

#include<…>

#include <…>

using namespace std;

main()

{kod programu

system („pause”);

return 0 ; }

Wiersze #include<…> to dyrektywy procesora, które zawierają specjalne instrukcje dla kompilatora lub przydatne funkcje np #include<cmath>. Using namespace std nakazuje użycia standardowej przestrzeni nazw std. Main() to funkcja, wewnątrz której tworzymy kod programu. Na końcu umieszczamy system („pause”), który zatrzymuje wykonanie programu do momentu naciśnięcia jakiegoś klawisza. Return 0; kończy kompilacje.

Jak utworzyć język C++?

Do tworzenia języka C++ musimy zainstalować aplikację, która zawiera edytor i kompilator języka C++ np: Code Blocks,  Visual Studio, VIM+, Dev-C++.

Program w języku C++ składa się z dyrektyw czyli poleceń procesora oraz funkcji głównej.  Podstawą jest wstąpienie funkcji main, która rozpoczyna tworzenie. Funkcja ta musi być poprzedzona słowem int. Blok programu wyznaczają nawiasy klamrowe {}, komentarze umieszczamy po znakach //.

Tworzenie krok po kroku :

1. Napisanie kodu źródłowego w edytorze.
2. Zapisanie kodu w pliku ( zazwyczaj z rozszerzeniem cpp)
3. Kompilowanie programu- jeśli kompilacja przebiegnie pomyślnie, zostanie utworzony plik z rozszerzeniem exe.
4. Uruchomienie skompilowanego programu.
5. Poprawa ewentualnych błędów.

Ważne, aby polecenia były zapisywane w odpowiedniej kolejności. Każda instrukcja musi być zakończona średnikiem.